Zbiórki

Lektorzy: pierwsza i ostatnia sobota miesiąca, po Mszy Św. wieczornej
Ministranci: pierwszy i ostatni piątek miesiąca, po Mszy Św. wieczornej

Informacje

„Lektorzy czytający Modlitwę Wiernych ustalają z organistą przed Mszą, czy wezwanie „Ciebie prosimy… Wysłuchaj nas Panie” jest śpiewane. W przeciwnym razie nie zostanie.
W czasie Mszy Świętej do momentu Przeistoczenia, przechodząc przez środek prezbiterium czynimy ukłon w stronę ołtarza, a po Przeistoczeniu klękamy w kierunku Ciała i Krwi Pańskich. NIE KLĘKAMY W KIERUNKU TABERNAKULUM
Gdy wystawiony jest Najświętszy Sakrament klękamy w kierunku monstrancji.
Poza Mszą klękamy w kierunku tabernakulum.
Lektor ma obowiązek czytać Słowo Boże podczas Mszy.
Czytania należy dokładnie przygotować, aby nie przekręcać wyrazów i nie „dukać”, gdyż bardzo źle świadczy to o samym lektorze, stanowi kpinę wobec jego posługi i Słowa Bożego, a także jest lekceważące wobec Ludu Bożego.
Podczas Pierwszej Modlitwy Eucharystycznej pierwszy raz dzwonimy po słowach „i dołącz do grona swoich wybranych”
Dzwonków używamy delikatnie. Mają one podkreślać piękno Liturgii, a nie wywoływać hałas.
NIE DZWONIMY TRZY, A JEDNOKROTNIE! Ich charakter jest wyłącznie informacyjny, bo przypominają one Ludowi o np. uklęknięciu.
Kielich rozkładamy PO MODLITWIE WIERNYCH, nigdy w jej trakcie. Niedopuszczalne jest wykonywanie kilku obrzędów liturgicznych równolegle, każdemu osobno należy poświęcić uwagę.
Do Spowiedzi idziemy poza Mszą. Jeżeli jest konieczność udania się do konfesjonału w jej trakcie, należy uczynić to dyskretnie, najkrótszą drogą, tak, aby nie rozpraszać uczestniczących.
Nie załatwiamy potrzeb fizjologicznych w czasie Mszy. Kazanie, czy śpiew nie są czasem na robienie sobie przerw.
W LITURGII NIE MA PRZERW!

Wskazania Episkopatu Polski po ogłoszeniu nowego wydania Ogólnego wprowadzenia do Mszału Rzymskiego przyjęte na 331. Zebraniu Plenarnym Konferencji Episkopatu Polski 9 marca 2005 r.

„Liturgię słowa należy sprawować tak, aby sprzyjała medytacji. Dlatego trzeba unikać jakiegokolwiek pośpiechu, który utrudniałby skupienie. Stosowne są w niej także odpowiednie do poziomu zgromadzenia krótkie chwile milczenia, w których wierni pod wpływem Ducha Świętego mogliby przyjąć słowo sercem i przygotować na nie odpowiedź przez modlitwę. Te chwile ciszy można z pożytkiem zachować np. przed samym rozpoczęciem Liturgii słowa, po pierwszym i drugim czytaniu oraz po homilii” (OWMR 56).
Kapłan przewodniczący lub odpowiedni komentator w krótkich słowach może przed czytaniami wprowadzić wiernych do liturgii słowa (zob. OWMR 31, 105 b). Miejscem wykonywania czytań jest ambona. Godność słowa Bożego wymaga, aby czytający posługiwał się zawsze lekcjonarzem mszalnym, a nie kartką z tekstem czytania.
Wykonywanie czytań poprzedzających Ewangelię należy do lektorów. Wspólnota powinna przygotowywać do tej funkcji zarówno mężczyzn, jak i kobiety. Z zasady czytania powinni wykonywać dorośli, także we Mszach z udziałem dzieci. Po odczytaniu pierwszego lub drugiego czytania lektor w czasie wypowiadania aklamacji: Oto słowo Boże nie unosi lekcjonarza i nie ukazuje go wiernym.